Het weekend van 16 en 17 oktober staat in het teken van de All Together Challenge. Het initiatief van de John Blankenstein Foundation, vraagt aandacht voor de acceptatie van LHBTI-topsporters. Want binnen de topsportwereld lijken ze echter niet te bestaan, vooral niet binnen mannelijke teamsporten.

Bron: AD Magazine, Mezza. Tekst: Jette Pellemans. Fotografie: Shody Careman

Tim Sastrowiardjo (25) uit Maastricht doet aan de gevechtskunst Wushu, hier beter bekend als kungfu. Werd Europees Kampioen bij de junioren en derde tijdens de jeugd Olympische Spelen. Is homoseksueel en heeft een vriend.

Ook al verloopt je coming out zonder problemen, dan nog kan het ‘anders voelen’ je in diepe dalen brengen. Dat ervaarde de 25-jarige Tim Sastrowiardjo, die op hoog niveau Wushu beoefende: een Chinese gevechtskunst waarbij je in je eentje een oefening doet voor een jury.

Op zijn zestiende kreeg Tim een vriendje en nam die mee naar zijn Wushu-groep in Heerlen ,,De groep reageerde relaxt en makkelijk. Ik heb daarna nooit een vervelende opmerking gehoord, niet eens een hint ervan. De uitdagingen lagen vooral in hoe ik er zelf mee om ging.”

Want Tim voelde zich, ondanks de goede reacties, duidelijk anders dan de rest van de groep. ,,Er was niemand die óók een coming out had meegemaakt, niemand die net als ik bang was geen carrière te kunnen maken. Ik zag geen vergelijkingsmateriaal, dus dacht ik: dan zal het wel niet samen gaan, homoseksueel zijn en succesvol.” Ooit liet hij een Europees Kampioenschap in Rusland schieten, vanwege zijn eindexamens in die tijd, maar ook omdat hij liever niet afreisde naar een land waar homoseksualiteit strafbaar is. Hij is de enige Wushu’er die op internationaal niveau out is, zover bekend.

Wushu is een vrij harde sport, zo omschrijft Tim. Vanuit de Chinese cultuur draait het vooral om prestaties en is er een strikte hiërarchie. Daarbinnen nam Tim weinig ruimte om te vertellen welke dingen hem dwars zaten. ,,Ik was onzeker over mijn positie in de groep en reageerde defensief op grapjes, waarop mijn teamgenoten net even anders op mij reageerden dan op de rest. Pietluttige dingetjes, maar voor mij een bevestiging: zie je wel, ik ben écht anders.” Uiteindelijk voelde hij zich zo onprettig bij de situatie, dat hij twee jaar geleden een pauze nam van Wushu.

Na het zien van een Youtube-filmpje over deze eenzaamheidspiraal, heeft hij de sleutel tot de oplossing gevonden: zichzelf. ,,Al die tijd was een droombeeld dat iemand mij helemaal zou doorzien, op me af zou stappen en zeggen: ik weet hoe je je voelt. Nu weet ik dat ik zélf verantwoordelijkheid kan nemen door te zeggen waar ik mee zit.”

Als Tim zijn studie communicatiemanagement heeft afgerond, wil hij weer terug naar de Wushu-mat. Terug naar het niveau van toen hij derde werd op de jeugd Olympische Spelen. ,,Soms, in het park, doe ik weer eens mijn vorm – zo heet een Wushu oefening. Ik hoef maar één beweging te maken en mijn lijf pakt het automatisch weer op. Dat voelt heel speciaal.”